10 bitti dünya ufak ufak 11'e adım atıyor.Saatler sonra biz de atıcaz.
10'da yayımlanan albümlere şöyle bir baktığımda kesinlikle Sodom,Grave,İnferia,Diabloic,Watain,Funeral Rape,Defeated Sanity,Rotten Sound,Autopsy,Abscess,Broken Teeth,Rob Zombie,Six Feet Under ve Arson Anthem muhteşemdi. Motörhead'ın hemen yeni yılın başında yayımlanacağını bilmek daha da mutluluk verici;Gerçi bizim elimize geçeli ay oldu hakkında yazdık çizdik.11'de Morbid Angel,Diecide,Crowbar,Necrophagia,Autopsy... Yeni kayıtların gelecek olması çok harikulade.
Yeraltından ise Gore Obsessed,Undead Creep,Oslo We Rot(split) gibi kayıtlar ile keyfimiz daha da yerini buldu.
Sinema adına ise durum farklı.Tamamen fiyasko olan bir Machete hay azına sıçayım Rodrigez efendi vb hakaretleri sıralamama neden olurken Danny Trejo dayının da böle durumlara düşülmesi beni üzüp iki-tek atmama neden oldu.
Buna rağmen Lucifer Valantine paşamın yeni filmi belki de görsel sanatlar adına ne kadar ödül varsa verebileceğim tek eserdi benim adıma.Tabi bir kaç takipçisi daha var ama onlar olmasa da olur.Bunun dışında benim adıma sıra dışı gelebilecek ve G.L sendorumu olarak adlandırılan duruma düştüğümü düşünürken kabullenmemek için yok canım yok öle bir şey desem de,Date Night,Hot Tube Time Machine,Kick-Ass ve özellikle Due Date 2010 da keyifle izlediğim yapımlardı.
Ne olursa olsun genede günahkarca,zalimce ve sapkınlıkla dolu bir yılı daha geride bırakıp yeniyılıda gene aynı şekilde karşılamaya hazırlanıyoruz.
Konumuz Six Feet Under, içerik Double Dead Dvd'si. Hal böyle olunca Chris Barnes'i fena kızdırmışlar diye başlamak lazım. Daha Dvd'nin başından işler kızgın başlıyor. Barnes dolaşıyor ormanda geziniyor. Sonra bir kafatasının olduğu yere gidiyor. Konuşsana şimdi haa konuşsanaaa diye vuruyor kafaya. Durumu tabi başta anlamıyorsunuz. Haliyle bizde başta anlatmayalım. Dvd'de olduğu gibi sona bırakalım.
Nekromantheon, Norveç'in Darkthrone'nin kurulduğu şehir, Kolbotn'da 2006 yılı içerisinde kurulmuş bir grup. Grup alman etkili treş metal yapıyor, hem alışılagelindik hem de olmayan biçimde hele ki günümüz ürününe göre...
İlla kıyaslamak gerekiyorsa Sacrifice'ın ilk hali gitarlarda hissediliyor sadece, bunu Destruction/Kreator ile harmanlarsak, ve x2-3 hem daha serti hem de daha hızlısını düşünün, "Divinity of Death"i elde etmiş oluruz. Sonucunda günümüzün "Darkness Descends", "Reign In Blood" yoğunluğundaki kıvama gelmiş bir durumla karşılaşırız. Teutenic thrash'in en ihtişamlı, ve en sahici yolla günümüzde yapılabileceğine bir numaralı örneğidir benim için. Şahsen ben günümüzde böylesi sıkı ve hiç taviz vermeyen treş grubu gördüğüm hiç yok gibidir, ödün vermeksizin.
Bu kondüsyonu albüm boyunca sürdürülmüş, zira duyacağınız riffler old skool treş fanatiklerine tanıdık geleceği kaçınılmaz olsa da akıcı bir albüm olmuş. Her geçen gün türeyen retro gruplardan farkı ne demeniz çok normal, çünkü dur durak bilmeyen bir trend halini aldı bu durum, bu yüzden dinlemeniz gerekli diyebiliyorum ancak.
Şu genç tayfayı tanıyalım;
Arild "Arse" Myren Torp - Gitar, Vokal (Obliteration (Nor))
Christian "Kick" Holm - Davul (Audiopain)
Sindre Solem - Bas, Vokal (Obliteration (Nor))
Albüm "High Roller Records" şirketinden çıkmış, High Roller Records old skool sound'u bünyesinde barındıran birçok yeni/eski gruba kapılarını açan şirket olarak bilinir.
Sözler genelde antik yunan mitolojisinden ve Yunanistan/Roma tarihinden yola çıkılarak yazılmış, tabi bu sözlerin müziği bozacak bir etkisi yok, ilaveten sosyal konular ve ölüm takip ediyor.
Gitarların ince ve keskin sound'u, virajsal riffleriyle direkt 80 ortası treşe götürüyor beyinleri, aynı zamanda modernlikden bir o kadar uzak olmaları gitarların ve diğer tüm enstrumanların organikliğini ortaya çıkarmakta büyük rol üstleniyor. Kimi parçalar Güney Amerikan gruplarını hatırlatmıyor değil; "Gringo Death", "Cry Havoc" gibi. Sololar için çok düşünülmüş diyemeyeceğim, yani müziğe artı birşey katmamış, bazı yerlerde sadece atılmış olmak için atılmış demekten alamıyorum kendimi maalesef. Ama tabi bu açık genel bakıldığında büyük bir oranda etkilemiyor, albüm yontuyor mu yontuyor bu da zaten istenilen birşey. Katıksız, teknikden uzak 80'lerin hızarları kontrolden çıkmışcasına insan avına çıkmasından fark göremiyorum ben. Riffler hiç karışık bir yapısı yok, gayet sade bir o kadar da sıkça duyduğunuzda baymayan türde, tipik 80 ler teutenic thrashi, hızlı tremelolar ile adamı açıyor, yarıyor derim. Diğer enstrumanlara geçmeden parçalara gelirsek;
1. Gringo Death
2. The Point of No Return
3. Cry Havoc
4. Divinity of Death
5. Lex Talionis
6. Devolutionary Storms
7. Tortured in Tartaros
8. Further Beyond
9. Acid Visions
10. Psyanide
11. Alcoholy Terror
Albümün genel miksinde olumlu yönü etkileyecek birkaç "keşke" ler yatıyor, bunların ilki vokal ve bas miksleri, miksler yapılırken bu 2 kanala biraz daha özenilebilirmiş. Örneğin bas çok geride kalmış, gitar eritmiş resmen, algılanmıyor. Vokale gelirsek vokal sonradan kayıt edildiği biraz fazla belli müzikle iyi entegre olmamış, bu durum biraz sırıtıyor, oysaki treşte duymak istediğim vokal tipi tam budur diyebildiğim şekilde vahşi ve saldırgan okunmuş. 2 vokal duyuyoruz albüm boyu, bir tanesi daha haykırışdan yana olan, diğer olan daha çok sevdiğim ise bestiyal yapıda ağzı köpürerek, çılgına dönmüş şekilde okuyan amcan.
Davul albümün gaddarlığında büyük rol oynayan esas enstruman olmuş, yani thrash albümüyse bu, davul sayesinde bunu katlamış ve hep yüksek tempoda, tetikleyici, kafaları düşürmeyen modda istikrarlı biçimde döşüyor amcan. Sürekli çift kros koşturmacalarıyla bize engin yollar açmayı başarıyor, ha çok mu yaratıcı partlar yazmış, hiç de değil elbet ! Trampet dövmecelerin coştuğu yerler death metal sertliğine dönüşebiliyor gayet, ama bunu death metale girmeden, sınırdan zırnık kala dönerek thrash metal içerisinde gerçekleştiriyor. Demekki böyle hayvanatlar gibi thrash metal günümüzde yapmak mümkünmüş, bize bunu tekrar hatırlatan iyi bir örnek.Bu albüm tekrar söylüyorum, yeni birşeylerin, alışılmamışlığın 180 derece tersidir ! Burada eski kalemleri onurlandırıyoruz, hatırlıyoruz ne eskimeyen yüzler olduklarını tekrar ve tekrar.
Kapak için Yunanistan, Parga'da antik Yunan'ın mitolojide ölülerle iletişime geçtiği ölülerin tapınağı "Temple Of Dead" adıyla tapınakları olduğu bir gerçek. Buradan yola çıkılarak Albüm ismi çıktığı söyleniyor "Divinity of Death". Kapakda da iletişime geçmeye çalışan 2 figür betimlenmiş.
Albümü ilk parçası "Gringo Death" i duyduğumda tır çarpmışa döndüm, kazımacıların günümüzde thrash metal'i tek sevme nedeni anasının karnından böyle çıkanlar olsa gerek. Tavizsiz barbarik enstruman zulmü diye ben buna derim. Old skool fanatiğiseniz seveceğiniz zaten garanti, ama diğer türleri dinleyen insanların da bu hızda ve kondüsyonu düşürmeden, yüksek tempoyla gittiklerinden en azından bir saygıyı hakettiklerini söylemem gerek. Umarım sonraki işlerinde de çıtayı düşürmezler ve yeni thrash gruplar arasında saygıyla anılan bir isim olabilmeyi başarabilirler. Çünkü böyle grup çok görmüyoruz.
Yıllardır hiç vaz geçmeden Murder metal adı altında kendine has bir sounda müziklerini icra eden Macabre,2011'e albümle giren gruplardan bir diğeri bir kaç gün sonra gireceğimiz yeni yılın güzel albümlerinden olan Grim Scary Tales;Macabre'nın kendine has müzik anlayışının yeni meyvesi.
Chicago, Illinois'li olan grup te 1984'ten bu yana U.S.A ortamlarında bu yana kendi tarzlarını,aynı kadro ve aynı yaklaşımla sürdürmektedirler.
Liriklerinde Seri katiller başta olmak üzere,Hastalıklı mevzular ve gore'a bol bol yer veren Macabre,Extreme müziğin ilk günlerinden bu yana bir çok evresine şahit olan gruplardan biri.Dolayısıyla bir çok tarzın etkisini bariz bir şekilde görmekteyiz.Grind/Death/Thrash/Hardcore tarzlarının istedikleri kısımlarını alıp kendi müziklerine monte eden grubun kendine has soundu herkese hitap etmese de kendi dinleyici kitlesini oluşturmayı sağlamıştır.
Her albümde olduğu gibi bu albümde de kadro ve görev paylaşımı aynı gerçekleşmiş.
Nefarious-Bas/Vokal
Dennis the Menace-Davul
Corporate Death-Gitar/Vokal
Haziran ayında çıkardıkları Ep'de yer alan dört parçada burada yer almakta.O Epinin muhteşem kapağı ile albümün kapağını tasarlayan isimde aynı.Scott Jackson tarafından tasarlanan kapak,gayet başarılı.Decomposed Record etiketi ile 31 Ocak'ta raflarda yerini alacak olan albümün parça sıralaması ise şu şekilde;
1.Locusta
2.Nero's Inferno
3.The Black Knight
4.Dracula
5.The Big Bad Wolf
6.Countess Bathory (Venom cover)
7.Burke and Hare
8.Mary Ann
9.The Bloody Benders
10.Lizzy Borden
11.The Ripper Tramp from France
12.Bella the Butcher
13.The Kiss of Death
14.The Sweet Tender Meat Vendor
Kara mizah paradoyleri tarzında yaklaşımlarının sürdüğünü görmekteyiz.
Güçlü soundları olmasına rağmen vokal'den olsa yada bu kara mizah yaklaşımından olsa gerek yer yer ciddiyetin fazla düştüğünü görmekteyiz.Albümde tabi ki baş değinmek istediğim Venom cover'ı Countess Bathory'ı görüyoruz hakkını vermişler.Venom olunca hazır olda icra etmişler işlerini.Nero's Inferno,Mary Ann,Bloody Benders,Lizzie Borden,Bella the Butcher'da gayet makara kukarada yaptıkları parçalar.Venom Cover'ı dışında Burke and Hare,Kiss of Death ve Dracula en klas parçalar.
Eğlenceli tarzları ile en kanlı hikayeleri anlatan Macabre,sevenleri için güzel bir albüme daha imza attığı kesin.Ancak şimdiye kadar ısınmamış adamında bu saaten sonra ısınıcağını sanmıyorum.
Mekanın belli ancak zamanın belli olmadığı anlardan birinde...Duman altı,gözler kan çanağı ve ellerde viski dolu bardaklar.Fonda Down,Mississippi nehrinin sakinliği evin içine kadar girmiş.Tabi ki bu şölene eşlik eden poşet poşet haribolar.
Keyfimiz yerinde kazımamız bol.
Derken çalmaya başladı sirenler,acil kapısından girdi içeri.Hiç vakit kaybetmeden kanlı doğum gerçekleşti.
Satırlar,baltalar,palalar,elektrikli testereler.
...Sonunda hayata gözlerini yumdu ve bekledik.Tam 15 gün.Derin kazmadık çıkabilsin diye.Evin 100 metre ilerisine gömdük.Günü geldi çaldı kapıyı.
Gaddarlıkla,zalimlikle,Karanlık tarafın güçleri ile geldi aramıza.
O an o hücre evinden beter ev demeye yalancı şahitlerin bile dillerinin varmayacağı yerde bulunan;Lord Magius,ÜberGoreWitch,Mad Butcher ve Haribo4Grind,bu şeytani iş birliğini haribo'nun formülünden yaralanarak sonsuzluğa adamışlardır.
Lemmy Kanunlarını temel alarak yola çıkan bu süper 4'lü fantastik 4'lü ekibini bile tokatlayabilecek kadar gaddardır.Tüm gariplikleri ve sapkınlıkları içinde bulundurmaya çalışılan Extereme Haribo Culture'ın baş mevzusu ise;Extreme metal ve Korku filmleridir.
En ağır guttural'lar,acımasız blastlar ve karın deşen kroslar fonda yer alırken; Yamyamlar,zombiler,seri katiller,orospu rahibeler,tecavüzcüler,dinsizler ve şeytana tapanlar en ön hat saflarda yer alır.
Bunların dışında Haftanın sürtükleri ve sporcuları demirbaşlar listesinde yer almakta olduğu kesin.
Sadece korku filmleriyle de kalmayarak,Enter the Martial Haribo art ve Grind Canyon etiketleriyle dövüş ve western filmlerinin en güzel örneklerini siz okuyucularla paylaşmaktadır.Röportajlar,face of haribo,best haribo ve worship gibi etiketler ile jelibonun içindeki mutluluk formülünü blog'a aktarılmıştır.
İlk senenin ardından gücüne güç katan ExtremeHaribo,
Toprağın derinliklerden çıkardığı fosilleşmiş bedeni ile Boba,karanlık ortamların sinsi ve derinden çalışan adamı Weasel ve Kazımanın hunharca bir emek istediğini en iyi bilenlerden TheGutturalBender'ın da aralarına katılmasıyla en son halini almıştır.
Ubergorewitch ve Lord Magius'un yazdığı hikayeler ile hiç bir zaman ceset kokusundan vazgeçmediğini kanıtlayan Extereme Haribo,Time to play the GAME adlı etiketinde ise Takip ettiği oyunlara yer vermektedir.Kendine özel toplamaları,kendi seçtiği hayvanları ve Nostaljia adındaki en tozlu raflardan bulduğu unutulmaya yüz tutmuş olan çeşitli programları okurlarına hatırlatmaktadır.
2008'ın Ağustos ayında başlayan macera son haribocu da gözlerine yumana kadar nesilden nesle devam edecektir.Sizde yazılarınız ExtremeHaribo'da yer almasını istiyorsanız, xtrm4haribo@gmail adlı mail adresinden ya da sağ tarafta yer alan panelde,posta kutusu logosuna tıklayarak Hariboculara ulaşabilirsiniz.
Çok sevgili Chris Reifert'ın buyurduğu gibi:
Vahşetin tam ortasında Aşk ve sevgiyle yaşıyorum,şimdi elektrikli testeremi getirin.
In War and Peaces albümünün kayıdından sonra Bobby Schottkowski ile Tom Angelripper arasında oluşan kişisel bir problem yüzünden gruptan ayrılmıştı.Yerine ise Markus Freiwald gruba dahil oldu.Daha önce bir çok ünlü grupla çalışmış olan Makka,Sodom ile nasıl bir performans sergileyeceğini önümüzdeki konserlerde göreceğiz.
