Spain Legendz !!
Necrophiliac (Esp) - Chaopula - Citadel of Mirrors (1992)
İspanya’dan bilimum leş işler çıkmıştır günümüze kadar; kimileri uçlarda yaşadı kimileri hak ettiği yeri bulamadı; köprü geçildikten sonra bazı şeyler dank etti kafalara. Bahis konusu olan grup Dave Rotten’in ilk kayıt şirketi efsanevi “Drowned Productions” etiketiyle 1992’de memleketin ilk death metal gruplarından biri olarak “Chaopula - Citadel of Mirrors” adında çıkmıştır. Maalesef albümden birkaç ay sonra grup dağılmıştır.
Kadronun son hali;
Bongo - Vokal (Spontaneous Combustion (Esp))
Ery - Gitar
Miguel - Gitar
Uly - Bas
Sweick - Davul
1988 yılında doğan Necrophiliac, LP öncesi 5 demo ve bir toplama çıkardı, ilk zamanları (ilk 3 demosu) tema satanizmdi, best of dan sonraki 2 demo ve LP, gore’a terfi etmiştir; kapaktan açıkça anlaşıldığı üzere.
Grup 1990’da İspanyol toplaması "Thrashing Till Death" LP’sinde "Infernal Majesty" ve "Premature Burial" parçalarıyla boy göstermiştir
Kapak çocuk çizimi şeklinde ama rahatsız edici hastalıklı bir görünüme sahip; iç organları tutan bir bebek, kafasına Sezar tacı gibi oturtulmuş dikenli yılanlar pansuman yapıyor gibi (??) yapışık olduğu hemen arkasındaki yumurta ikizinin alnının ortasından ise kanayan bir çükübaş peydahlamış ve o bunu yalamaya çalışıyor. Çizer hakkında bir bilgiye ulaşamadım, ama herkimse leşlikte ve sapıklıkta sınır tanımadığı kesin.
Menfur albüm altındaki parçalar;
1.Gorefruit Treasure
2.Childcorpse Malformations
3.Necrotic Narcosis
4.A Fragment From Chaopula
5.Astral Corpse
6.Cyclic Pathology of Natura
7.Depressed in Crimson Climax
8.Glutting the Guts
9.Image Control in Biosphere of Unreal
“Cyclic Pathology of Natura” ve “Image Control in Biosphere of Unreal” eserlerinde Dave Rotten konuk vokal olmuş.
Çıktığında zamanının ötesinde olduğu ne kadar fark ediliyordu muamma; ama bilinen bir gerçek var ki o da müziğini dinlediğinizde rakiplerinden kolaylıkla ayırt edildiğine hem fikir olacaksınız. Besteler enfes biçimde yazılmış, bu da atmosferi olağanüstü güçlü kılmakta. Baştan sona sürükleyici bir korku romanı gibi damarlardan çıkmıyor.
Ham kayıt sayılmayacak bir albüm sound u var genelde hissedilen, gitarlarda çiğlik hissediliyor ama riffler gayet net anlaşılıyor. Gitarların yavaşladığı yerlerde inkar edilemeyecek şekilde groove riffler Obituary’yi çağrıştırmakta. Davul atmosferi korumakla yükümlü gerektiği yerlerde nizami şekilde kullanıldığı ortada Yer yer gitara yer yer davula eşlik eden bas ön plana çıktığı gaz yerlerde gizli kalmış enstrüman niyetini oynuyor adeta.
Albümdeki en büyük olaylardan biri de gitar soloları; haince ve ince düşünülmüş çok doğru yerlerde kullanılmış. Uğursuz, fesat sololar surdan üflenmişcesine hipnotik bir büyü altında bırakıyor adamı.
Groove pasajlarda giren klavyeler atmosferi iyi desteklemiş, rahatsız edecek boyutta değil katiyen.
Vokal taş kafa old skool çirkefliği ama ne fazla brutal ne fazla scream; sadistik bir vizyonda korumuş sesini. Atmosferi güçlendirmek için yer yer pitch shift kullanılmış, arada kullanıldığı için olumsuz bir etkiye neden olmamış.
Derinlerden cevherler çıkarmaya devam, leşlikler bitmek bilmez, esen kal.
