Uzun zamandır, Dying Fetus son albümünü dinlememe rağmen, blogta kritiğinin yapılmadığını yeni fark ettim. Geçte olsa kritiğini yapmak gerek diyerek, yazmaya karar verdim.
Albümdeki Kadro:
John Gallagher - Vokal, Gitar
Sean Beasley - Bas, Vokal
Trey Williams - Davul
Albümdeki Şarkılar:
1.Your Treachery Will Die With You
2.Shepherd's Commandment
3.Hopeless Insurrection
4.Conceived Into Enslavement
5.Atrocious By Nature
6.Descend Into Depravity
7.At What Expense
8.Ethos Of Coercion
Herzaman ki gibi davulcudan başlıyalım. Davulcu her Dying Fetus albümünde olduğu gibi, Çift Kroslar, Blastlar, Teknik ataklar, Zil atraksiyonları ile karşımıza çıkıyor. Fakat bu albümün genelindeki hava itibari ile Killing On Adrenaline ve War Of Attrition albümlerinde yaptıkları müziğin karması bir mantıkla iş yaptıkları için, davulcu daha bir gaz modda çalmış diyebilirim. Davula sanırım biraz daha fazla önem vermişler. Bu yüzdendir ki etkisini çok rahat hissedebiliyorsunuz. Özellikle müziğin hızlandığı bölümlerde sağlam bir hızda blast atışı varki, bagetle kafanıza vuruyormuş hissi yaşatabilir.
Gitarı artık sadece Vokalci John Gallagher çaldığı için böyle çok accaib atraksiyonlar beklemeyin. Standart Dying Fetus gitarları var diyebilirim. Yukarıda da dediğim gibi Killing On Adrenaline ve War Of Attrition albümlerindeki müziğin karması bir iş güdülmüş. Yine her zamanki gibi temel olay teknik death metal riffleri ve Hardcore rifflerinin kombine şekilde çalınmasıyla gidiyor. Gel gelelim bu işi yaparken kıstas aldıkları bana göre Killing On Adrenaline ve War Of Attrition albümünde yaptıkları işler olmuş. Killing On Adrenaline kadar teknik death, War Of Attrition kadar hardcore diyebilirim sanırım.
Vokal olayı herzamanki gibi çift olarak gidiyor. Sean Beasley amcamız çığırtkan hardcore tipi Brutal Vokal işlerine bakıyor. Tamamen acımasız ve gaddar bir şekilde söylüyor. Oldukça gaz ve tehditkar bir vokali var. Misery Index'e giden Jason Netherton amcayı aratmaz diyebilirim. Bence Jason Netherton daha bir sağlam vokalci ama Sean Beasley amcanında ondan aşağı kalır yanı yok. Fakat extra bir özelliğide yok tabiki. Aşağı yukarı aynı ayarda vokaller diyebilirim.
Vokalci John Gallagher amca ise Sick Guttural Vokal işlerinin zati ilk uygulayıcılarından birisi. Bathe In Entrails isimli demolarını 1993, Infatuation With Malevolence isimli toplamalarını 1995 yılında çıkardılar. Adam 1993 yılında da Sick Guttural Vokal yapıyordu. Şimdide aynı mantık Sick Guttural Vokallerine devam ediyor. Yıl olarak bakacak olursanız 1993 yılında bu derece uç nokta bir Sick Guttural Vokal yaptığı göz önüne alınırsa Sick Guttural Vokal işinin icatçılarından biri desek yeridir. Matti Way'ler, Wayne Knupp'lar daha piyasalarda yokken John Gallagher amca full gaz Sick Guttural Vokal işlerine bakıyordu. Sanırım cümle alemide sağlam bir etkiledi. Vokalci John Gallagher amca derin, kalın, güçlü, iğrenç, gurultulu, kusmuk tipi Sick Guttural Vokallerini, insanın beynine çivi çakar gibi çakıyor. Vokalci John Gallagher extreme, kalın, çok derin, kusmuk tipi ve güçlü bir vokale sahip diyebilirim. Vokalci John Gallagher'in Sick Guttural Vokalleri kalın, çok derin, kusmuk gibi ve gurultulu bir sese sahip. Yabancılar John Gallagher amcanın yaptığı Sick Guttural Vokal tipine Burp Guttural falan diyor. Adamın sesi geğirik sesine benzediğinden olsa gerek. Vokalci John Gallagher amca bu albümde sanırım eski zamanlarını andı. Çoğunlukla Killing On Adrenaline albümündeki Sick Guttural Vokallerinden yapıyor. Zaman zamanda War Of Attrition ve Stop At Nothing döneminde yaptığı Brutal Vokalimsi ve Pig Vokalimsi işlerinden giriyor. Vokal çeşitliliğini bu albümde oldukça arttırmış diyebilirim. Farklı farklı bir sürü şey yapıyor. Ama temel odağı Killing On Adrenaline dönemi olmuş diyebilirim. Okuyuş stili olaraksa yine bir çeşitlilik söz konusu. Buna 2 türlü değinecem. Birincisi John Gallagher amca her zamanki gibi hip hop ya da rap tarzı okuyuş stilini devam ettirsede, sürekli bu şekilde okumuyor. Daha farklı okuyuş stilleri geliştirmiş. Bu birinci farklılık. İkincisi ise okuma dengesi değişmiş. War Of Attrition albümünde de bu durum söz konusuydu. Adamlar grupta 3 kişi kalınca sanırım John Gallagher amca sorumluluğu üzerine aldı. Bu albümde de çoğunlukla John Gallagher amca okuyor. Eski albümlerdeki gibi işin yarısını Vokal/Basscı, diğer yarısını Vokal/Gitarcı yapmıyor. John Gallagher amca şarkı genelinde bakıldığında daha çok vokal yapıyor. Vokalci John Gallagher amca, Brutal Death Metal ya da Death/Grind ortamlarının en Gaddar, en Piskopat, en Sick Guttural Vokallerinden birisi, aynı zamanda Sick Guttural Vokal olayını başlatanlardan birisi ve Sick Guttural Vokal olayının en büyüklerinden ve en iyilerinden birisi diyebilirim. Böyle Sick Guttural Vokalci dünyaya bir daha çok çok zor gelir. John Gallagher bu albümde gösterdiği Sick Guttural Vokal performansıyla dünyanın en Gaddar, en Piskopat, en Sick Guttural Vokalcilerinden biri olduğunu bana göre kanıtlamıştır. Amerikanın ve dünyanın en Gaddar, en Piskopat, en Sick Guttural Vokalcilerinden biri olduğunu düşünüyorum. Böyle Sick Guttural Vokalci çok çok zor bulunur. Böyle Sick Guttural Vokalci dünyada bir daha çok çok zor yetişir. Dünyadaki Sick Guttural Vokalciler içinde benim en sevdiğim, en beğendiğim Sick Guttural Vokalcilerden birisi diyebilirim. Tabi herkes böyle düşünmek zorunda değil. Herkesin fikrine saygı duyarım.
Kayıt kalitesine gelince, bugüne kadarki sanırım en temiz Dying Fetus albümü diyebiliriz. War Of Attrition albümünden bile daha temiz. Suffocation son albümleri ayarında bir temizlik diyim siz anlayın. Böyle kirliliğin, leşliğin eseri yok. Bal dök yala denilebilecek cinsten bir kayıt. Kayıtta leş olarak bulabileceğiniz tek şey olsa olsa John Gallagher amcanın derin, kalın, kusmuk tipi, gurultulu Sick Guttural Vokalleri olabilir. Oda adamın genel hali. Tertemiz, pasparlak, apaydınlık bir kayıt diyebilirim. Böylesini tercih edermiyim? İşin aslı etmem. Killing On Adrenaline, Destroy The Opposition dönemindeki o biraz leşlik içeren kayıtları daha bir güzeldi işin aslı. Bu albümde o eski Dying Fetus müziğini ve vokallerini bulabiliyor olsanızda, o eski Dying Fetus atmosferini bulamıyorsunuz. Grup vakti zamanında Kill Your Mother - Rape Your Dog şarkısında posta koyduğu Mainstream arena denilen arenaya girdikten sonra, kayıtlarıda değişti. Leşliklerinden eser kalmadı. Tertemiz oluverdiler.
Söz konsepti her zamanki gibi politik şeyler. Amerikaya, savaşlara vs karşı çıkıyorlar. Çok sıradışı bir şey yok. Her zamanki Dying Fetus sözleri diyebilirim. Şarkı uzunluklarıda her zamanki gibi 3-5 dakika arasında gidip geliyor.
Albüm kapağını sanırsam John Gallagher kendisi çizmiştir. Kim çizdi bilmiyorum ama, John Gallagher'in diğer gruplara albüm kapağı çizdiğini düşünürsek, kendi grubunun kapağınıda kendi hazırlamıştır herhalde diyorum. Kapakta bir tane ajan misali adam silahı doğrtulmuş. uzun saçlı bir amcayı saçlarından sürüklüyor. Arkada karanlık bir şehir var. Amerikada 24 isimli diziyi izleyip izleyip, Jack Bauer'den etkilenip böyle bir iş yaptılar sanırsam. En güzel Dying Fetus kapağı değil. Gel gelelim en kötüsüde değil. Klasik Dying Fetus kapağı desek yeterli sanırım. Zaten kimsede böyle çok üst düzey, dehşet bir çalışma beklemiyordur herhalde Dying Fetus kapaklarından.
Sonuç olarak baktığımızda eski Dying Fetus mantığına dönmüş, fakat tertemiz bir kayda sahip bir albümle karşılaşıyoruz. Dying Fetus sevenler zaten sevecektir. Sonuçta bu adamların baştan beri ne yaptıkları belli. Genellikle benzer şeyler yaptıkları için Dying Fetus severlerde sonuçta çokta sıradışı bir şey beklemiyorlardır sanırım. Bence yeterli bir albüm olmuş. Dying Fetus kendisini bir adım daha öteye götürmemiş fakat ne olduğu belirsiz garip bir albümde yapmamış. Bu yüzden Brutal Death Metal, Death/Grind, Deathcore, Death/Hardcore vs sevenlerin dinlemesini öneririm. John Gallagher'in derin, kalın, kusmuk tipi, gurultulu Sick Guttural Vokallerini çok sevenler zaten kaçırmayacaktır.
Albümden şarkılar ve video için:
