Her zaman Dying Fetus'ü sevmişimdir. Bu sıralar oldukça fazla dinlemeye başladım. Bu kadar kovalıyoruz, kritiğinide yazalım dedim :) Aslında Killing On Adrenaline ve Destroy The Opposition her iki albümüde yazmayı düşünüyordum. Önce Destroy The Opposition albümünü yazmaya karar verdim.
Albümdeki Kadro:
John Gallagher - Vokal / Gitar
Jason Netherton - Bas / Vokal
Sparky Voyles - Gitar
Kevin Talley - Davul
Albümdeki Şarkılar:
1.Praise The Lord (Opium Of The Masses)
2.Destroy The Opposition
3.Born In Sodom
4.Epidemic Of Hate
5.Pissing In The Mainstream
6.In Times Of War
7.For Us Or Against Us
8.Justifiable Homicide
Bu albüm aslında Dying Fetus'ün kariyer olarak zirve yaptığı albüm denilebilir. Grubun geçmişine baktığımızda ilk demolardan yaptıkları bir toplama albümü, daha sonra Purification Through Violence albümü daha sonrada Killing On Adrenaline albümüde kısmen dahil olmak belli bir stil oluşturdular. Dying Fetus stili arkadaş bu diyebiliceğiniz müziğe Killing On Adrenaline albümüyle geldiklerini söyleyebilriiz. Fakat Destroy The Opposition albümünde bir nevi Underground arenadan Mainstream arenaya çıktılar. Daha sonraki albümler daha mı güzel? Dinlerim ama şahsen Killing On Adrenaline ve Destroy The Opposition albümlerinin yerini tutmuyor benim için diyebilirim. Dedikten sonra kritiğimize geçelim.
Davulcu Kevin Talley kişisi bir çoklarının gözünde Dying Fetus'un en iyi davulcusudur. Bencede çok sağlam ve Dying Fetus'un en iyi Davulcularından biri. Fakat öteki davulcularda şimdi işe yaramaz adamlar değil. Dying Fetus'un davulcusu olmuşsanız zaten otomatikman sağlam bir davulcusunuz demek lazım aslında. Çift Kroslar, Blastlar, Zil atakları vs hiç hız kesmeden devam ediyor. Davulcu Kevin Talley'in kondisyonu oldukça sağlam. Yazdığı davul partları çok güzel. Dying Fetus'un Teknik Death/Grind/Hardcore karması bir mantıkta olmasından dolayı olacak ki Teknik Death/Grind bölümlerde oldukça karmaşık işlere uğraşırken, Hardcore bölümlerinde duruma göre kendini hemen kontrol altına alıp, Hardcore olayına uygun ataklar gerçekleştiriyor.
Gitar olayı Dying Fetus'un son kadrosundaki gibi değil elbette. 2 tane gitarcıları vardı o zamanlar. 2 gitarlı olmanında meyvesini her türlü yemişler. Dying Fetus'un belkide en teknik rifflere sahip fakat en death metalsi albümü denilebilir. Oldukça gaz şarkılar var. Hardcore bölümlerindeki rifflerde ayrıca bi güzel. John Gallagher solo işini oldukça sıkı tutmuş. Genellikle John Gallagher gitarda öncülük ediyor. Fakat diğer gitarcı Sparky Voyles amcada öyle amortiden eleman gibi değil grupta. Gayet sağlam, üstüruplu, düzgün çalıyor. Gitar tonlarını en çok sevdiğim albüm diyebilirim. Çok güzel ayarlamışlar. Teknik Death/Grind bölümlerde gaza çok sağlam bir şekilde gelmenizi sağlarken, Hardcore bölümlerede cuk oturucak şekilde bir gitar tonu var. İnce hassas ayarlanmış.
Vokal her zamanki gibi 2'li yapıya sahip. Bir yanda John Gallagher'in Ultra-Deep-Sick Guttural Vokalleri, diğer yanda Jason Netherton amcanın güçlü Brutal Vokalleri, kombineli bir şekilde giriyor.
Jason Netherton oldukça gaddar ve öfkeli bir vokale sahip. Teknik Death/Grind rifflerinin girdiği gaz bölümlerde ve yer yer Hardcore bölümlerde vokal yapıyor. Jason Netherton oldukça acımasız ve öfkeli Brutal Vokallerini öyle bir giriyor ki çok accaib gaza getiriyor. Bu adamı bir grupta değilde öyle sokakta vokal yapıyorken görseniz adamın öfkeli sesinden dolayı, insanlar tırsarak yürür herhalde. Aynı zamanda öyle bir hızlı okuyor ki, öyle atak ve bağırgan Brutal Vokalle, hızlı okuyuş birleşip, altınada Gaz ve hızlı Teknik Death/Grind riffleri eklenince ortaya çok vurucu bir iş çıkıyor. Eski Old School Death Metal vokallerinin daha gaddar halini düşünün. Altınada Gaz Teknik Death/Grind riffleri. Aynı zamanda Neredeyse Grindcore gruplarındaki kadar hızlı bir okuyuşu ekleyin. Haliyle çok accaib gaz bir durum söz konusu oluyor.
Vokalci John Gallagher amca derin, kalın, güçlü, iğrenç, gurultulu, kusmuk tipi Ultra-Deep-Sick Guttural Vokallerini, insanın beynine kazık çakar gibi çakıyor. Özellikle Killing On Adrenaline ve Destroy The Opposition albümlerini düşünürseniz John Gallagher'in en gaddar işlerine sahip iki albümdür. Vokalci John Gallagher amcanın en derin, en kalın, en gurultulu Ultra-Deep-Sick Guttural Vokallerini yaptığı albümlerdir bu albümler. Vokalci John Gallagher'in Ultra-Deep-Sick Guttural Vokalleri kalın, çok derin, kusmuk gibi ve gurultulu bir sese sahip. John Gallagher'in Ultra-Deep-Sick Guttural Vokallerine yabancıların niye Burp Guttural Vokal dediğini anlayabiliyorsunuz. Sürekli geğiriyormuş gibi ses çıkıyor adamdan. John Gallagher hiphopçı, rapci gibi bir okuyuşa sahip. Röportajlarında da hip hopçulardan etkilendiğini söylüyordu zaten. Bu sebepten metalcilerden çok tepki almıştı. Gel gelelim çokta sağlam okuyor hani. John Gallagher amcanın derin, kalın, kusmuk tipi, gurultulu Ultra-Deep-Sick Guttural Vokalleri ve hiphopçı tarzı okuyuşu birleşip, altına da hardcore tipi groove riffler eklenince çok hayvani ve gaddar bir etki yapıyor. John Gallagher amca, Brutal Death Metal ya da Death/Grind ortamlarının en Gaddar, en Piskopat, en Ultra-Deep-Sick Guttural Vokallerinden birisi diyebilirim. Bu Ultra-Deep-Sick Guttural Vokal olayını aynı şekilde 1993'lü yıllarda yaptığınıda düşünürsek Ultra-Deep-Sick Guttural Vokal olayını başlatanlardan birisi ve Ultra-Deep-Sick Guttural Vokal olayının en büyüklerinden ve en iyilerinden birisi diyebilirim. Böyle Ultra-Deep-Sick Guttural Vokalci dünyaya bir daha çok çok zor gelir. John Gallagher bu albümde gösterdiği Ultra-Deep-Sick Guttural Vokal performansıyla dünyanın en Gaddar, en Piskopat, en Ultra-Deep-Sick Guttural Vokalcilerinden biri olduğunu bana göre kanıtlamıştır. Amerikanın ve dünyanın en Gaddar, en Piskopat, en Ultra-Deep-Sick Guttural Vokalcilerinden biri olduğunu düşünüyorum. Böyle Ultra-Deep-Sick Guttural Vokalci çok çok zor bulunur. Böyle Ultra-Deep-Sick Guttural Vokalci dünyada bir daha çok çok zor yetişir. Dünyadaki Ultra-Deep-Sick Guttural Vokalciler içinde benim en sevdiğim, en beğendiğim Ultra-Deep-Sick Guttural Vokalcilerden birisi diyebilirim. Tabi herkes böyle düşünmek zorunda değil. Herkesin fikrine saygı duyarım.
Kayıt kalitesi Dying Fetus'un en sağlam kaydı değil tabiki. Son 2 albüme baktığımızda bu albüm daha bir pis kalıyor. Fakat ben böylesini daha çok seviyorum şahsen. Bu albüm daha pis dediysek o kadarda değil tabiki. Oldukça temiz ve sağlam bir kayıt. Herşey çok açık ve seçik biçimde anlaşılıyor. Fakat son 2 albümdeki gibi Suffocation'a benzer şekilde çok ultra temiz bir durum söz konusu değil.
Şarkı sözleri Politik işlerden oluşuyor. Şarkı süreleri 3 ile 5 dakika arasında değişiyor. Killing On Adrenaline albümündeki Kill Your Mother; Rape Your Dog şarkısına benzer şekilde kısa bir şarkıda var. Pissing In The Mainstream şarkısı oldukça gaz giriyor ve gaz bitiyor. Dying Fetus'un hız denemelerinden biri diyebilirim.
Albüm kapağında Sam amca var. Elini uzatmış yardım etmek ister gibi. Fakat etrafında yumruğunu kaldıran insanlar ve silahlı teröristler var. Bir nevi yardım ediyormuş gibi görünüp özgürlük isteyen adamlara terör estiriyorsunuz demeye getirmişler. Albüm kapağı hakkında daha da fazla söze gerek yok. Bence oldukça açık ve net göstermişler durumu.
Sonuç olarak bakarsak Dying Fetus'un bana göre en sağlam albümü diyebilirim. Dying Fetus'un Teknik Death/Grind/Hardcore karması bir müzikle açtıkları yolda büyük bir grup olmalarını sağlayan bu albümü bence tüm Dying Fetus sevenlerin dinlemesi gerekir. Death/Grind, Brutal Death Metal dinleyenlerin çok seveceği bir albüm. Özellikle Ultra-Deep-Sick Guttural Vokal işlerini sevenler John Gallagher'in derin, kalın, güçlü, iğrenç, gurultulu, kusmuk tipi çok çok sağlam Ultra-Deep-Sick Guttural Vokalleri için dinlemeleri gerekir diyorum.
Albümden Şarkılar ve Konser Performansı için:
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder